Acknowledging the centrality that impact has gained in the strategic visions of our universities, as well as the hype and ambiguities surrounding the notion of societal impact, Erasmus University have invited scholars to enter into a debate about societal impact, based on their own experiences and insights. Our researcher Famke Mölenberg has explained why she believes working together with societal stakeholders is important for all our research.
More information about past and upcoming events can be found here: https://lnkd.in/eBW9DNHu
Last week during our ‘online new year’s gathering’ we celebrated the societal impact of the work of Marielle Kloek.
Marielle is a PhD student at our department, who studies topics such as HIV, sexual health and sex work. She assessed how sex workers experience the corona pandemic: What is the impact of the measures on their work, health and safety?
Answers to these questions can be found this report: https://www.soaaids.nl/files/2021-12/Rapport_Onderzoek_impact_Corona_Sekswerkers.pdf
We are very proud of Marielle, not only for producing this report, but also for getting into contact with several politicians about the situation of sex workers during the corona pandemic. Her efforts have paid off. After reaching out to the politicians, sex workers were regularly mentioned during press conferences and their situation was taken into account.
After publishing a Rotterdam fastfood report, Famke Mölenberg was invited to help Pointer (KRO-NCRV) setting up a structure to replicate the study for the Netherlands. They made an incredibly nice website where you check your own neighborhood fastfood availability in 2011 and 2021.
Interested in the environment where you were born, grow, live, work, etc.?
Check here; Zo is jouw eetomgeving veranderd in de afgelopen 10 jaar
The visuals can be helpful for educational purposes (or to educate your mum about our healthy/unhealthy environment..)
Reutelen in de stervensfase kan in de helft van de gevallen worden voorkomen door preventief het medicijn scopolaminebutyl toe te dienen. Dat schrijven onderzoekers van Erasmus MC in het wetenschappelijke tijdschrift JAMA.
Reutelen is een symptoom van naderend sterven en wordt veroorzaakt door overmatig slijm in de luchtwegen. Het is een naar, gorgelend geluid dat bij ongeveer de helft van de patiënten in de stervenfase optreedt en dat naasten ongerust maakt. Ze zijn bang dat hun geliefde stikt.
Als het reutelen als belastend wordt ervaren, kan scopolaminebutyl (een medicijn om spasmen van het maagdarmkanaal te onderdrukken) worden toegediend. Het is echter nooit aangetoond dat de bestaande medicatie het reutelen vermindert. De medicatie vermindert de aanmaak van slijm, maar heeft geen effect op het reeds aanwezige slijm in de luchtwegen. Daarom zochten van het Erasmus MC en diverse hospicevoorzieningen in Nederland uit of de medicatie niet beter gestart kan worden voordat er sprake is van reutelen.
Uniek onderzoek
Jet van Esch, specialist ouderengeneeskunde, deed het onderzoek in het kader van haar promotieonderzoek. Van Esch: ‘Dit is voor zover wij weten de eerste keer dat een dergelijk onderzoek, waarin medicatie wordt vergeleken met placebo, wordt uitgevoerd in hospicevoorzieningen. We zien dit dan ook als een uniek onderzoek. Wij hopen dat de resultaten naasten kunnen helpen bij een rustiger heengaan van hun geliefde.’
Lees verder op Amazingerasmusmc.nl
Beluister ook de podcast over het onderzoek.
The NRC has published an interview with researcher Famke Mölenberg about the role of the environment to support health behaviours. The article describes several interventions that Famke evaluated during her PhD, including changes in the food environment and the introduction of physical activity spaces in the city of Rotterdam. A healthy population starts by creating a healthy environment. Therefore, we should shift our priorities from interventions primarily targeting behaviour of individuals, towards interventions targeting the environment to which individuals are exposed.
How does a pandemic affect human behaviour, and how does this, in turn, affect the way in which the pandemic develops? Infectious disease modelling expert Luc Coffeng, who works at Erasmus MC’s Public Health unit, seeks to combine Dutch people’s behaviour and COVID-19 epidemiology in an innovative mathematical model so as to get a better understanding of the development of the pandemic, which will help us be better prepared for any other outbreaks of infectious diseases that may occur in the future.
t the start of the pandemic, Luc Coffeng and his colleague Sake de Vlas (both working from home, obviously) spent up to one hundred hours a week developing a mathematical model that would show us how infection rates would rise or fall, depending on which kind of policy the government would implement.
“We particularly wanted to find out whether it would be possible to rescind the lockdown order and, if so, when. To that end, we performed calculations for particular strategies, such as relaxing the restrictions nation-wide or in individual regions. Thankfully, they decided against that, but it was useful to work out whether it would be effective in the first place,” says Coffeng.
When Coffeng and De Vlas appeared on the Op1 TV show to share their findings, it became obvious to everyone that the pandemic would last for a very long time without vaccines. The study results provided a possible way out, but also caused quite a stir. For instance, Coffeng received many e-mails from complete strangers after his appearance on the show, expressing everything from sincere interest to downright bonkers conspiracy theories. “I also had a few discussions on Twitter. It taught me to choose carefully on which people to expend my energy, as it’s all too easy to waste a lot of time and energy having those discussions.”
KNAW Fellowship
Nevertheless, these interactions with the public helped inspire him to simulate people’s behaviour during the pandemic. Having been awarded a fellowship by the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences (KNAW)’s Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences (NIAS), Coffeng and several social scientists will embark this autumn on an effort to develop a new mathematical model.
The scientists will seek to determine how human behaviour can affect the development of a pandemic and vice versa. People’s behaviour determines how an infectious disease spreads and how well its spread can be controlled. At the same time, the pandemic also affects people’s behaviour – for instance, in terms of their views of the disease, or fear of the disease, or their social networks. “What I wish to focus on is a model in which people try to work out what is the best type of conduct for their particular situation, based on their past experiences, preferences and habits.”
‘People who are more alike in terms of their preferences and behaviours will probably try and see each other more often, meaning the network itself will evolve, thanks to infectious diseases and human behaviour’
Coffeng can then use these types of models to simulate specific networks that are in touch with each other. “People who are more alike in terms of their preferences and behaviours will probably try and see each other more often, meaning the network itself will evolve, thanks to infectious diseases and human behaviour. And these clusters then play a part in the spread of and fight against the infectious disease itself.”
Coffeng particularly hopes that the development of this mathematical model will teach us new, general lessons on how to control infectious diseases, and also hopes that it will be able to be used in the future, when the next epidemic breaks out. “Our work mostly consists of performing calculations on how best to stage interventions in populations where all sorts of people interact. At the start of the pandemic, in particular, something like this could have gone a long way towards controlling the spread of the disease. I basically view this pandemic as a case study of sorts. It’s a unique situation on which we’ve collected a unique amount of data, both regarding the infection and regarding the behaviour of people in the Netherlands.”
The study not only focuses on COVID-19 in the Netherlands. It also involves data collected in Uganda to analyse the tropical infectious disease malaria, which has been around for much longer. “It’s useful to reflect on such processes, because these types of diseases are on the list of diseases that must be eliminated. And obviously, the challenge inherent in elimination is as follows: the less common the disease becomes, the less support there will be for tackling those final residual cases.”
A flight of starlings
Coffeng last practised as a doctor in the hospital in 2008. After working at the Acute Psychiatry unit for eight months, he realised he needed more technology and creativity in his job. He mainly found them in mathematical modelling and epidemiology, which formed the subject of his PhD research project.
Coffeng particularly likes the complexity of infectious diseases and of disease control because he feels that it arises from very basic rules that are easy to simulate. “Take, for instance, a flight of starlings in the sky. One very basic rule is that one starling will always keep just enough distance from the next, and they’ll all move more or less in the same direction. But when we see a cloud of starlings fly together of an evening, we’ll see them whirling around in the most gorgeous way, with no individual starling having the faintest idea of what he’s doing or how it’s done. Infectious diseases and disease control basically work the same way, because you can’t predict complex patterns across the entire population in advance, based on simple rules about how you and I interact.”
Coffeng believes that he continues to be motivated to some extent by the degree in medicine he once did, as well. “It’s important to me that I contribute to public health, and I think this job allows me to do so.”
Het aantal nieuwe lepragevallen kan wereldwijd omlaag met 90 procent. Daarvoor moeten in 22 jaar ruim 40 miljoen mensen preventief behandeld worden. Dat blijkt uit berekeningen van onderzoekers van de Leprastichting en het Erasmus MC.
De getallen zijn afkomstig uit een wiskundig model dat de verspreiding van lepra in een bevolking en de effecten van behandeling nabootst. De wetenschappers maakten de berekeningen voor de 110 landen waarin lepra voorkomt en publiceerden hun bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS Neglected Tropical Diseases.
Daling naar 20.000
Het model laat zien dat iets meer dan 40 miljoen mensen preventief behandeld moeten worden om het aantal nieuwe gevallen van lepra binnen 22 jaar wereldwijd met 90 procent te verminderen. In absolute aantallen betekent dat een daling van 200.000 nieuwe jaarlijkse lepragevallen nu, naar 20.000 nieuwe gevallen over 22 jaar.
Voor de meeste van de 110 landen waarin lepra voorkomt, voorspellen de onderzoekers dat in 5 jaar het aantal nieuwe gevallen gehalveerd kan worden als ongeveer 21 miljoen mensen preventief worden behandeld.
Realistisch inschatting
De studie geeft volgens de wetenschappers een realistische inschatting van de omvang van het wereldwijde lepraprobleem. ‘Het model kwantificeert het daadwerkelijke aantal personen dat preventief behandeld moet worden en de inspanning die daarmee gepaard gaat. De schatting is gebaseerd op de beste wetenschappelijke methodologie die we momenteel hebben. De getallen moeten niet worden geïnterpreteerd als een nauwkeurige berekening, maar als een ordegrootte waaraan beleidsmakers op het gebied van leprabestrijding moeten denken’, legt hoogleraar Infectieziekten en Publieke Gezondheid Jan Hendrik Richardus uit.
De stichting Erasmus Trustfonds heeft zes subsidies toegekend aan onderzoeksprojecten binnen het thema ‘Het sociaal-economisch effect van de Covid-19 pandemie’.
Maatregelen
Een van de onderzoekers die een subsidie in de wacht hebben gesleept, is Famke Mölenberg, verbonden aan het instituut Maatschappelijke Gezondheidszorg. Ze krijgt voor haar studie 20.000 euro toegekend. Mölenberg gaat onderzoek doen naar de effecten van alle landelijke én regionale maatregelen die het afgelopen jaar zijn genomen om het aantal coronabesmettingen te reduceren.
Lessen
Ze bestudeert wat de consequenties van de maatregelen zijn geweest aan de hand van een literatuurstudie. Zo zoekt ze naar de lessen die beleidsmakers kunnen trekken uit de gekozen maatregelen, en onderzoekt daarnaast de impact op de diverse sociaal-economische groepen in Rotterdam.
Ongelijkheid
Het doel van dit onderzoek is om de maatregelen te identificeren die de ongelijkheid in de stad vergroten, en hoopt ze te kunnen bepalen wat de slimste strategie is om dit tegen te gaan. Dit om onbedoelde neveneffecten van de coronamaatregelen in een eventuele volgende lockdown tegen te gaan.
CEPHIR
Dit onderzoek wordt uitgevoerd binnen academische werkplaats CEPHIR, een samenwerkingsverband tussen het Erasmus MC, de gemeente Rotterdam en GGD’en uit de regio. Dit gebeurt in samenspraak met een multidisciplinair team van onderzoekers van de Erasmus Universiteit verbonden aan het Erasmus Initiatief ‘Smarter Choices for Better Health’.
Neglected Tropical Diseases
Our department of Public Health is motivated to improve public health and close the ‘public health gap’. When it comes to Neglected tropical diseases, there is a lot of work to do. These disease carry an enormously heavy burden in terms of causing premature deaths, chronic implications, but also socio-economic implications.
Find more about our research on Neglected tropical diseases in this video!
Lepra klinkt voor een Nederlander misschien als een kwaal uit de middeleeuwen, maar in de tropen richt de ziekte nog altijd grote schade aan. Prof. Jan Hendrik Richardus van het Erasmus MC werkt met internationale collega’s aan een manier om de keten van besmettingen te breken.
Lepra ontstaat door besmetting met de bacterie Mycobacterium leprae. Deze bacterie vermenigvuldigt zich relatief traag, waardoor het jaren kan duren voordat iemand klachten krijgt. In de tussentijd kunnen wél ongemerkt nieuwe mensen besmet raken. Op deze manier komen er elk jaar wereldwijd 200.000 nieuwe lepragevallen bij, met alle lichamelijke, psychische en maatschappelijke gevolgen van dien.
Wereldgezondheidsorganisatie
Om dat getal omlaag te krijgen, is vroege opsporing en preventieve behandeling van nauwe contacten van nieuwe leprapatiënten essentieel. De Wereldgezondheidsorganisatie raadde daarom in 2018 aan om contacten van bewezen leprapatiënten uit voorzorg eenmalig te behandelen met het antibioticum rifampicine. Dit wordt PEP genoemd; ofwel postexpositieprofylaxe.
Hoogleraar Infectieziekten en Publieke Gezondheid Jan Hendrik Richardus en zijn collega’s onderzochten of het haalbaar is om zo’n PEP-programma op te nemen in de dagelijkse leprazorg in landen in Zuidoost-Azië, Zuid Amerika en Afrika. ‘We weten dat PEP een veelbelovende strategie is om lepra terug te dringen, maar er zitten op het eerste gezicht praktische haken en ogen aan de toepassing in lage- en middeninkomenslanden. Accepteren contacten van leprapatiënten preventieve behandeling? Kunnen de lokale gezondheidswerkers dit werk erbij hebben? En wegen de kosten op tegen de baten?’
Haalbaar
Het antwoord lijkt drie keer ‘ja’ te zijn. In een recent artikel in het wetenschappelijke tijdschrift The Lancet Global Health schrijven de Rotterdamse wetenschappers en collega’s dat een PEP-programma haalbaar is voor lage- en middeninkomenslanden. Ze integreerden PEP in de bestaande gezondheidsprogramma’s in Brazilië, India, Indonesië, Myanmar, Nepal, Sri Lanka en Tanzania tussen 2015 en 2018. In totaal werden 9.170 nieuwe leprapatiënten opgespoord, wat leidde tot preventieve toediening van antibiotica aan ruim 151.000 duizend van hun contacten.
De nationale gezondheidswerkers deden het veldwerk, samen met non-gouvernementele organisaties. Wetenschappers van het Erasmus MC en het Swiss Tropical and Public Health Institute uit Zwitserland bereidden de studie voor en ondersteunden bij de verzameling en verwerking van de data.
Stigma
De onderzoekers concluderen dat PEP veilig is, met minimale inspanningen toegevoegd kan worden aan de bestaande leprazorg en over het algemeen goed geaccepteerd wordt door patiënten, hun contacten en gezondheidswerkers. Met name de acceptatie is een heikel punt. Richardus: ‘Aan lepra kleeft een groot stigma. Je kunt je dus voorstellen dat patiënten niet willen dat anderen horen dat ze besmet zijn. Dit kunnen we bijvoorbeeld ondervangen door alleen de directe huisgenoten te benaderen of de naam de patiënt niet bekend te maken.’
Hun resultaten zijn belangrijk om de PEP-programma’s verder te brengen, ziet Richardus. ‘Een aantal landen, zoals India, Indonesië en Nepal hebben PEP al op lokale schaal opgenomen in hun leprazorg. Andere landen maken aanstalten. Ondertussen zijn wij alweer druk met vervolgstudies om het PEP-programma aan te scherpen.’